akademici soral

çiçek kokusunun süslediği sabahları,  kütüphanede bir kitap çarpar gözüne.  kalbin çarpar,  kitabı açarsın çiçekler açar.  tüm korkuların kaçar.  her dizesi umut saçar.  neşesi sanki yaşanmış bir his.  sesi tiz, kulaklarında.  adı giz, dudaklarında.  her daim dualarında.  manolya ağacının duvarında. saçları uçuşuyor rüzgara doğru  tek bir soru hangisi gerçek hangisi doğru?  gün aydı, bir gün daha.  bakmakla görmek arasında ağır paha.  kalbini aç diyor görmek için baktığım yerde gördüm adını kitabı açtım,  çiçekler açtı.  sen gülünce,  korkularım kaçtı.

bayram bir kavuşmadır, büyük buluşma. herkesin hasret giderdiği, evlendiği, çocuklarla kapıdan içeri girince ne kadar büyümüşler maşallah denildiği... kaçıncı sınıfa gittiğin, ne iş yaptığının bir üzerinden geçildiği. çocuklar için şeker ve harçlık, gençler için arkadaşlarla buluşma, yaşlılar için hasret dolu bekleyiş.  insan ait olduğu yerde kendini bulur. insan ait olduğu yerde kendi olur. bir günde tüm akrabaları ziyaret edersin. hal hatır sorup mutlu etmek insanları bedava ne dersin? bizi biz yapan inançlarımız, geleneklerimiz ve bayramlarımızdır. hatırladıklarımız, hatrında kaldıklarımızdır. insanların hatrında yer edebilmek ne güzeldir. nerde o eski bayramlar diyerek özlemle geçmişe bakarken kaç bayram geçti gözlerimizin önünden. burda işte o eski bayramlar. bir arada olduğumuz, ziyaretlerde koyu sohbete dalıp bir çay daha koyduğumuz, sevdiğimiz ve sevildiğimiz, anılarla geçmişe gittiğimiz, daha çok gelin diye davet aldığımız hatırladıkça hatırlandığımız... haydi sevgili blog...

insan ya ağlar, ya öfkelenir, ya çay sigara ya da blog yazısı yazar sevgili dostlarım. elbette benim tercihim hep yazmaktan yana olmuştur.  bugünü bu satırlara sakladım.  öncelikle herkesin derdine sonsuz saygı duyuyor hepimize sağlık, selamet ve huşu diliyorum.  derdimin dermanı bilmem nerdedir bunun bana hediyeleri nelerdir diyorum ve şarkımı açıyor yazmaya başlıyorum. bugün 3 cüz, sayısız fetih, iftah lena hayral bab, sakin ol gerilme, akışa bırak... bıraktım da en son neyi nereye bıraktım hiç bilmiyorum sevgili dostlarım  çünkü: bugün bir şarkı olsaydı, bu şarkı bir gün olsaydı, şeyma uslanmamış ve 2 sene öncesi olsaydı, gözümün önünden eğitimler ve 5 aylık terbiyem geçerken, kahvaltıda biber ve maydanoz dengeye gelmek için ve 27 yaş döngüsünün sakinliğe büründüğü, 28 yaşımın en sevdiğim zamanlarındayken  kendi evimde  deplasmandayım bu çok acı bir şey  bilmem nasıl anlatayım lay lay lay işte tam o anda ustanın gözlerinin içine mutfak dolaplarını v...

7 benim yolculuğumda hep vardığım sonuçtur.  7 gün 7 ay 7 sene… nasipte ne varsa ve ısrarımda ne yoksa o zaman nasip olur: varmak blog yazmaya başlayalı 7 sene oldu bugün itibariyle ve bir döngü tamamlandı benim için.  yola çıkarken sesim çok yüksekti, çok büyük konuşurdum. çok eleştirirdim. itiraz ederdim.  baktığım yerde kusuru görürdüm çünkü kusura bakardım. ancak kendi kusuruma bakamazdım.  kendimi haklı görürdüm de aslımı göremezdim.  çok dinlemezdim kendi aklımla sonuca varırdım. vardığım yerde olmazdım hiçbir zaman çünkü daha uzaklaşırdım kendimden.  çok bildiğimi zannederdim.  7 sene 7 döngü. ardımda bıraktığım okullar, insanlar, olaylar ve çok yazı. işte hayattan bir şey öğrenmek kendine vardığın noktada fark ettiğin şeymiş meğer.  bazı şeyler bana kalsın.  bana kalmayanlar buralarda zaten.  ben nasip oldukça yazmaya devam edeceğim.  ilham mıdır, ihsan mıdır, kusur mudur bilmem ama kiminin çayı kiminin sigarısı bende de yaz...

bazı geceler gözümüz hüzne dalar Lila.  gönül bunalır Rab uyarır vaktin sedasıyla tan ağarır vaktin edasıyla ruh arınır  hüznün vedasıyla kul uyanır. önce etrafı toparlarız beraberinde kendimizi Lila ve yola çıkarız  yolda olmak nasiptir.  ümit etmek  bir gün daha  yolda  iz ve işaretleri okursun geceyi unutur gerçeği bulursun. "geciktirildi, reddedilmedi." hüznün ertesi  çıkarıldığın yolda pirin hızır'dır Lila  nedenini bilmesen de öyle bil bizim hüznümüz acziyetimizin nisyanıdır.  işte bundandır olanda da olmayanda da olan hayr. işte bundandır vaktin Sahibine teslimiyet sen yürümeye devam et Lila iz vesiledir. işaret menziledir. 

bugüne kadar cümleye başlarken bir histi yazdıran.  ilham demek için bazen fazla hırçın bazen bir gözyaşı toprağa karışma telaşında. bazen çok sessiz kelimeleri bile anlam veremez yazdıklarına. bazen çok mutlu kalbinin sesi gökteki kuşların cıvıltısına karışır. çok uzun zamandır burdayım. çok zamandır yollardayım. hep anlattım: 1 bavulum var yanımda  "dünya hayatımda".  benim kalbimin yaşamak sevinci  ömrünü bile paylaşır yarısı'yla. eskiler hep anlatırdı, bir gün benim de anlattıklarım eskiyecek. işte o gün tüm duygularıyla hatırlamak istiyorum bugünü, bu anı. bu anı: iskandinav tarzına televizyon battaniyesi ile ısınmaya çalışanların.  bu anı: 1 antika vazo, 1 turuncu battaniye ve 1 düş. bu anı: çok uzun yollar yürürken önümüzden geçen yıllar. bu anı: çocukluğumdan bugüne.  bu anı: büyümektir bizim için.  bu anı: iki imzanın altındaki sözde gizlidir.  bu anı: öz'de gizlidir. şimdi bu hissimle hatırlamak istiyorum ki; şükretmektir bana yazdıran d...

zalimin karşısında BİR ORDU.  O ordu ki; Yeryüzünde ve toprağın altında ve yedi kat semada. Bedir'de, Hendek'te ve Uhud'da.  O ordu ki; Bir elinde sapan bir elinde koruduğu milleti ve tüm müslümanlar ve inancı gereği kutsal toprakların taşı. Mescid-i Aksa'nın kubbesinden süzülen yaşı. Birinin duasında mahcubiyetten eğilen başı. Bir çocuğun boyundan büyük cesaretinden küçük silahlar karşısında çatılan kaşı. O ordu ki; Birinin kalbindeki sızı. Birinin henüz kucağına almışken beyazlara bürüdüğü küçük meleği. Birinin katıldığı boykot hareketi. Birinin kalemi. Birinin gür sesi. Birinin bir istifası. Birinin kalbindeki Filistin için çantasına taktığı kefiyesi, birinin yakasındaki karpuz rozeti. Birinin kürsüde zalimin gözünün içine bakarak haykırışı.  zalimin karşısında BİR ORDU. İBRAHİM'İN ORDUSU. ÜMMETİN ORDUSU. Kiminin cennet yoluna vesilesi, kiminin İslam'la kavuşması. Çocukların tanıması Filistin'i, zalimin acziyetinden tanımadığı gül bahçesi. Takım elbiseli ...

  “evin kapısından girdiğinde iş işte kalır” babamdan öğrendim.  küçüktüm akşamları kapıyı açınca babama, parmaklarımın ucuna yükselip ve babamın omuzlarına sonra ordan gökyüzündeki mutluluk bulutlarına. her şeyin hep yolunda olduğunu bilirdim; eve dönüş yolunda.  evimizin kapısının dışında kaldı hep yorgunluklar, günün telaşı.  o yaşlarımda benim tek telaşım okulda babam için hayat bilgisi kitabında okuduğum şiiri eve gelene kadar ezberleyebilmekti.  bazen bir şiir bulurdum dönüş yolunda bazen bir şarkı uydururdum. annem ve babam bu çocukça çabalarımı hep büyük bir ilgi ve sevgiyle karşılardı "günün tüm yorgunluğunun üzerine".  çünkü babam öğretmişti: en büyük mutluluk eve dönmekti.  şimdi bu yaşımda artık kapıyı açarken yükselmezken parmak uçlarıma, sarıldığımda ulaşabilirken babamın boyuna, yine mutluluk bulutlarına bir gülümse kalbimde ve şiirde geçtiği/babamın hep dediği ve geldiği gibi “evin kapısından girdiğinde iş işte kalır.” 3 senedir kendim ...

  N e kitap okudumsa annelikle ilgili; kendimi ilahi huzurda, satırların arasında, sayfaların peşinde hep anneme teşekkür ederken buluyorum.  Neyden şikayet ettiysem büyürken belki zor geldi bazen güçlü bir anneyle büyümek ya da çok sosyal, az uyuyan çok çalışan, çok enerjik bazen yetişmeye çalışırken hissettiğim yorgunluk bünyemde ve duygularımda, fazla çözüm odaklı olmak ve fazla dışa dönük, çok aldıysam o soruyu “annen senden daha hayat dolu”, bazen fedakar…  İnsan annesini 20’lerinin sonunda anlarmış. Ve geç olmazmış o vakit çünkü anneler bilirmiş, beklermiş. İnsan yaratılırken ihtiyacı olan anneyi seçermiş. Yani bugün beni ben yapan kişinin annem olduğunu bilmek kalbimde bir huzur ve sonsuz bir minnet.  Şimdi kolumun altın bir kitap, gözlerim dolu, kalbim annemin sevgisiyle. Altı çizili satırlarda gizli duygularım. Boğazımda düğümlenen o cümlelerle Rabbime, kaleme ve anneme şükrediyorum. A nnemi çok seviyorum. Okumayı okulda anlamayı annemle öğrendim. Yazmayı öğ...

anne/babamız, kardeşimiz, eşimiz ve dostumuz’a💜 merak sevgidendir. seven merak eder. merak etmek iki anlam taşır benim gönlümde.  merak bir keşif yolculuğudur sevdiğin insanın dünyasında. düşünceleri ve hisleri arasında bir insanı tanıma sanatıdır. keyiflidir, heyecanlıdır. kimi zaman sorularla tanırsın birini kimi zaman anlattıklarının içinde sadace senin duymanı istedikleriyle. sessizliğinde ve kalabalığın içinde sesiyle. kimi zaman geçirdiğiniz yıllar, yürüdüğünüz yollar anlatır size. kimi zaman sadece bir an. insan sevdiğini merak eder. çünkü merak sevgidendir. merak etmek iyiliğini istemektir. hali iyi olsun, morali yerinde kafası sakin olsun. anlatsın istersin o yüzden dinlemek dostluğun sakin kıyısıdır.  insan sevdiğini merak eder. çünkü merak sevgidendir.   şimdi hangi anlamı taşıyorsa merak etmek gönlünüzde düşünün, taşının. bir dost selamı olsun merakınız. sevdiğiniz insana onu merak ettiğinizi hissettirin.  istediğiniz sorudan başlamak serbest. zamanınız:...