İlmi Çin’de Sosyal Bilimi İçinde Akademiyi Niçin’de Aramak Yolculuğu

211 numaralı kapı.

Akademi için yollara düştüğüm bir günde 211 numaralı kapının önündeyim. Oturuyorum ve beraberimde iç sesim ve beraberinde okul numaramdı 110. 

İlkokulda ağlayarak okula gitmek istemediğimi söylerdim her sabah. Ortaokulda yazın bitip okulun başlayacağı günün evvelsi karnım ağrırdı. Lisede okuldan giden her gün için tahtaya bir çizik atardım. Hazırlığın ilk günü sınıf listesinde ismimi görmeye çalışırken miyop olmamın hengamesiyle kendimi bulamayınca isimler arasında kaçmayı düşünmüştüm. Lisansın ilk günü sınıfın camını açamayınca ne camı ne gücü sorgulamış oraya ait olmadığım sorgusuna çıkmıştım içimde. Yüksek lisansın ilk günü yollara düşünce geri mi dönsem acaba demiştim. 

18. yılım eğitim öğretim hayatımda. 18 yılı, 18 yıla sığan insanları, dersleri, hocaları, dostları, anıları, mekanları, geçen zamanları çok sevdim. Binalara karşı mı eğitim sistemine karşı mı soğukluğum hep yolun başında kaçmak hissi uyandırırdı bende bilmiyorum. Ama yolun sonunda hep mutlu oldum. Olduğum yerden, yanımdakilerden, geçen yıllardan, geçtiğim yollardan. 

Bugün 211 numaralı kapının önünde okula gitmemek için ağlayan 6 yaşındaki Şeyma ile oturuyorum. Bugün ilkokul toplantılarına evimi özlerim diye annemi çağırmadığım halimle oturuyorum. Bugün liseye sabahları babası bırakan ve olduğun yerde mutlu olmaya çalış nasihatleri ile yıllarını geçirmiş kız olarak oturuyorum. 

23 yaşındayım. Bugün başarmış olmanın, büyümüş olmanın duygusuyla bu kapının önünde oturuyorum. İlmi Çin’de Sosyal Bilimi içinde ve akademiyi daima niçinde arar bir biçimde, sırtım da bir makale, bir kalem ve bir defter ile ablamın bir kitap var okusan mi diyip mahremiyet meselesine dahil edildiğim andan itibaren herkesin emeği, anlayışı, desteği ile bugün bir yolculuğa çıkıyorum. 

İzninizle bir Sosyolog olarak, bir İletişim Bilimci olarak her şeyden ziyade kendim olarak bir yolculuğa çıkıyorum. 

Hayatımdaki herkese, her şeye sonsuz minnetle.