Okuluma Gülümserken Çektirdiğim Resmin Arkasındaki Satırlar
Çiçi'yle işten çıkıp canımız biraz sahil havası almak isteyince meğer zamanda bir yolculuğa çıkmışız. Belki de iş ev arasında mekik dokumaktan sıkılmışız.
Üsküdar sahilden Beylerbeyi'ne doğru giderken gözümden çocukluğum geçti. Beylerbeyi Sarayı'nda yaptığım ödevler, Fransız grupla olaylardan Fransız bir tur. Yağmur yağıyor, flaşla fotoğraf çekmek yasak. Ödevlerimi Cuma'dan hazırlarım günlerden Cumartesi.
Son günün lafı olmaz ödevimi son 2 güne bıraksam içimde kıyametler. Çünkü dosya kağıdına yazarken bir satır kaysa hepsini silerim. Neticede adım Şeyma; disiplinliyim, iyi öğrenciyim.
Yolculuğa devam.
Beylerbeyi aniden Küplüce'ye bağlanır. Zarifoğlu'nun memleketi ebedi.
Kapısının önüne gelince içim heyecanlı. Biraz da hüzünlendim mi sanki? Okulun kapısından girdiğim ilk günü hatırlıyorum. Yaşım 5. Ablamı okula yazdırıyoruz. Müdür Bey Çamoluklu. Okul bizim memleket. Sonraki yıl başıma geleceklerden haberli. Stres ve endişe ile tanışıyorum konuşmayı yeni öğrenmişken. Ablam okuldan gelince içimi bir heycan kaplıyor beraber ödev yapıyoruz. Ablam gidince daha heycanlı annemle geziyoruz. Okul yalnızca ablamın gittiği sonrasında beraber ödev yapacağımız bir yer değil mi? Huyum kurusun bilmediğim bir şeyi öyle kolay kolay birine sormam kendim çözmeye çalışırım daima. Bu sefer her şeyi yanlış anlamışsın Şeyma ama.
Sonraki yıl 2002, 6 yaşında işte serüven başlıyor.
Şeyma suskun, sessiz sadece tanıyıp sevdiği kişilerle konuşuyor.
Şeyma ağlak, okula annesiyle geliyor sınıftakiler kıskanıyor.
Sonraları sıra arkadaşıyla tanışma, sınıfla kaynaşma. Etkinliklerin içinde yer alma, tenefüste lastik oynama, tiyatroda yönetmen koltuğunu çalma, labaratuvarda beherglas kırma.
Şeyma çalışkan, yaşıtlarına göre olgun.
Hedefim 5 sene okumak. Suskunum ama içim kıpır kıpır. 3. sınıf yeni bir haber hiçbir yere gidemem. Yaşım 8 işte ilk hayal kırıklığım. Ve ilk dersimi aldım. Kendi bildiğini okumaktansa, bilmediğin şeyleri oku.
Şeyma günlük kelime kotasını 3'e katlıyor artık sessizlikten eser yok. Ben değişiyorum, her şey değişiyor.
2002'den 2022'ye.
Her şey ben bu binadayken oldu, bunu bilsin insanlar.
Ben bu binadayken büyüdüm.
Ben büyürken yeni baştan tanıdım kendimi.
Okulumun adı Ali Fuat Başgil.
Meğerse gençlerle değil de Şeyma ile Baş Başa diye okumak lazım-imiş.
Sayın yolcularımız, geçmişten geleceğe iyi yolculuklar!
Yorumlar
Yorum Gönder