7 senenin hatrı saklı kaldı bende
7 benim yolculuğumda hep vardığım sonuçtur.
7 gün 7 ay 7 sene… nasipte ne varsa ve ısrarımda ne yoksa o zaman nasip olur: varmak
blog yazmaya başlayalı 7 sene oldu bugün itibariyle ve bir döngü tamamlandı benim için.
yola çıkarken sesim çok yüksekti, çok büyük konuşurdum. çok eleştirirdim. itiraz ederdim.
baktığım yerde kusuru görürdüm çünkü kusura bakardım. ancak kendi kusuruma bakamazdım.
kendimi haklı görürdüm de aslımı göremezdim.
çok dinlemezdim kendi aklımla sonuca varırdım. vardığım yerde olmazdım hiçbir zaman çünkü daha uzaklaşırdım kendimden.
çok bildiğimi zannederdim.
7 sene 7 döngü.
ardımda bıraktığım okullar, insanlar, olaylar ve çok yazı. işte hayattan bir şey öğrenmek kendine vardığın noktada fark ettiğin şeymiş meğer.
bazı şeyler bana kalsın.
bana kalmayanlar buralarda zaten.
ben nasip oldukça yazmaya devam edeceğim.
ilham mıdır, ihsan mıdır, kusur mudur bilmem ama kiminin çayı kiminin sigarısı bende de yazmak tecelli eder.
rabbim hakkıyla yazmayı hakkı yazmayı nasip etsin.
yolculuğumuz devam ederken 7 senedir ya da daha yakın bir zamandır yolumuzu kavuşturan Rabbime şükürler olsun.
blog yazılarımı okuyan herkes kıymetlidir benim için.
1 kişinin bile okumasıdır yazmak kısmeti.
başladığım yerde değilim ancak vardığım noktadayım.
kendimle buluştum
kendime kavuştum
bloğumun 7. yılında pek bir duygulu, acziyetle karışık gururlu biraz da mahcup hislerle şükrümü eda edip sizlere de selam ediyorum.
iyi ki varsın sevgili blog dostum
iyi ki varız
bizi biz yapan şeylere şükürler olsun
her daim öze kavuşmak nasip olsun
selametle!
7 gün 7 ay 7 sene… nasipte ne varsa ve ısrarımda ne yoksa o zaman nasip olur: varmak
blog yazmaya başlayalı 7 sene oldu bugün itibariyle ve bir döngü tamamlandı benim için.
yola çıkarken sesim çok yüksekti, çok büyük konuşurdum. çok eleştirirdim. itiraz ederdim.
baktığım yerde kusuru görürdüm çünkü kusura bakardım. ancak kendi kusuruma bakamazdım.
kendimi haklı görürdüm de aslımı göremezdim.
çok dinlemezdim kendi aklımla sonuca varırdım. vardığım yerde olmazdım hiçbir zaman çünkü daha uzaklaşırdım kendimden.
çok bildiğimi zannederdim.
7 sene 7 döngü.
ardımda bıraktığım okullar, insanlar, olaylar ve çok yazı. işte hayattan bir şey öğrenmek kendine vardığın noktada fark ettiğin şeymiş meğer.
bazı şeyler bana kalsın.
bana kalmayanlar buralarda zaten.
ben nasip oldukça yazmaya devam edeceğim.
ilham mıdır, ihsan mıdır, kusur mudur bilmem ama kiminin çayı kiminin sigarısı bende de yazmak tecelli eder.
rabbim hakkıyla yazmayı hakkı yazmayı nasip etsin.
yolculuğumuz devam ederken 7 senedir ya da daha yakın bir zamandır yolumuzu kavuşturan Rabbime şükürler olsun.
blog yazılarımı okuyan herkes kıymetlidir benim için.
1 kişinin bile okumasıdır yazmak kısmeti.
başladığım yerde değilim ancak vardığım noktadayım.
kendimle buluştum
kendime kavuştum
bloğumun 7. yılında pek bir duygulu, acziyetle karışık gururlu biraz da mahcup hislerle şükrümü eda edip sizlere de selam ediyorum.
iyi ki varsın sevgili blog dostum
iyi ki varız
bizi biz yapan şeylere şükürler olsun
her daim öze kavuşmak nasip olsun
selametle!
🎉🎉🎉🎉🎉
YanıtlaSil